Αλέξανδρος Φωσταίνης

Χρωματισμένες ανάσες

Δεν γράφω ποιήματα.

Σημαδεύω μόνο

με χρώμα τις ανάσες μου.

Για να βρεθεί
το οξυγόνο που έκαψα
να ζυγιστεί και να πληρώσω.

ΑΣΤΕΓΟΣ

Ούτε παράθυρο στον κόσμο

ούτε πόρτα να βγάζει στην αυλή.

Ένα κεραμίδι μόνο ονειρεύεται.

Και βρέχει.

ΤΟ ΘΑΥΜΑ

Κάθε γραφή

έχει κάτι από νεκρώσιμη ακολουθία.

Ποίηση είναι:

να ζωντανέψεις το νεκρό.

ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ

...Και που 'σαι·

όταν φεύγει το τρένο

να 'σαι δυνατή. Με βοηθά

να μην κλαίω μπροστά σου.

Δεν είν' αυτό. Θέλω να πω

αν σε ρωτούν να λες

καμιά φορά

ότι είσαι κόρη μου.